Onze laatste dag in New Zealand was helaas nat en koud. We zijn naar Karori Wildlife Sanctuary, a.k.a. Zealandia geweest. Een vogelsanctuary, een uurtje rijden van Wellington vandaan. Daar wilden we dolgraag de kiwi in het echt spotten. Want tot nu toe hebben we alleen opgezette exemplaren gezien. Maar het weer werkte zo tegen, dat we het bezoek aan de bush maar overgeslagen hebben en alleen de binnententoonstelling bezocht hebben. Prachtig opgezet. Weer. Dat kunnen die kiwi's wel. Maar niet bijster interessant. We zijn niet zulke vogelaars ... Dus we waren er vrij snel doorheen.

Wel eindelijk een ketting-met-hanger voor Merel kunnen kopen. Dat wilde ze heel graag en ze wist ook precies wat ze wilde. Namelijk een maori-symbool genaamd "the triple spiral". En dan graag in zwart. De afgelopen dagen diverse winkeltjes binnengestapt, maar niets kunnen vinden wat ze echt mooi vond. Bij de vogeltjes heeft ze er dan toch een gevonden. Hoewel hij niet helemaal zwart is. Hij is ingelegd met een blauwe steen die veel gebruikt wordt hier in de sieraden. Die vond ze mooi, dus die is het geworden.

Naar en van het vogelgebeuren hebben we de Cable Car genomen. Een begrip in Wellington. Erg leuk om te doen. Het is een soort trammetje dat aan een kabel de berg opgetrokken wordt. Of naar beneden zakt, want het zijn er twee en ze hangen allebei aan dezelfde kabel.
Omdat hij altijd schuin hangt, nergens een vlak stuk rails volgt of om moet draaien (de chauffeur loopt als ie terug moet gewoon naar de andere kant van het trammetje), is het gangpad in de tram een trap. Ook het perron is een trap. Werkt uitstekend.
Het gaat wel allemaal erg traag. Op z’n kiwi's eigenlijk. Relax, no worries.

Na de vogels hadden we nog bijna vijf uur voor het vliegtuig zou vertrekken en we waren ons hotel al uitgeschopt. En het begon steeds harder te regenen. Daarom zijn we Te Papa maar weer ingelopen. Hebben we de laatste twee verdiepingen alsnog bekeken. Uurtje later was het mooi geweest en zijn we naar het vliegveld gegaan.