We mochten vanmorgen zo lang in de hut blijven als we wilden, dus daar hebben we even flink gebruik van gemaakt. Heerlijk (uit)geslapen, rustig ontbeten, beetje gehangen, Merel heeft voor het eerst deze vakantie echt TV gekeken. En het Engels is echt geen probleem. Ze verstaat het nu net zo gemakkelijk als Nederlands.
Maar rond een uur of 12 hebben we toch maar onze spullen in de auto gegooid en zijn we vertrokken. Op naar Wellington, een rit van een uur of drie.

Vanavond en morgen logeren we bij Angelique, een oud-collega van Theo, die nu bij Statistics NZ werkt, en haar vriend Roy. Zij wonen in Wellington en toen ze hoorden dat we hierheen kwamen, werden we meteen uitgenodigd om te komen logeren.
Eigenlijk zouden ze ons morgen meeslepen naar Cape Vallison en daar zouden we dan ook een nachtje blijven, maar de weersverwachting is dermate slecht dat ze dat maar gecanceld hebben.

Op weg naar Wellington werd het weer al erg slecht. Het bleef wel droog, maar er hingen een paar wolken waar je bang van werd. Van ergens onderweg iets leuks doen kwam het dus niet echt. Hoewel ... we zijn er even uitgegaan om de beentjes te strekken bij een rivierbedding. Daar hebben Theo en Merel nog een stenen toren gebouwd, zodat Merel op de pijler van een brug kon klimmen.

Een uurtje rijden verderop zijn we even een straatje naar het strand opgereden om even uit te waaien. Op dit strand is een aantal jaren geleden een pinguïn verzeild geraakt, wat meteen wereldnieuws was. Zo noordelijk een pinguïn was nog nooit vertoond.
Vandaag helaas echter geen pinguïns, wel een heleboel wrakhout (dode bomen en takken enzo). En dat verbaast niet als je ziet wat een woeste zee het was. Wel mooi, hoor, dat natuurgeweld. Op het strand lag ook nog een aangespoelde pufferfish. Wat geinige foto's van gemaakt.

De donkere wolken dreven steeds verder over de bergen heen en we vreesden dat het wel eens beestenweer zou kunnen worden, dus we hebben het kort gehouden en waren wat vroeger dan gepland in Wellington.

Gelukkig no problem voor Angelique & Roy. We werden met open armen ontvangen in hun spiksplinternieuwe huis. Dat heel gaaf tegen een steile heuvel is gebouwd. Bij het naar boven rijden moesten we een paar flinke haarspeldbochten maken om het te bereiken. En dat midden in de stad. Echt zo'n gave locatie!
Ze hebben het huis casco laten bouwen en ze zijn er begin dit jaar pas in gaan wonen. En daarna hebben het van binnen zelf helemaal afgemaakt. Aan de logeerkamer hebben ze van de week pas de laatste hand gelegd.
Mooi man.

Het weer bleef dreigend, maar het bleef wel droog. Helaas geen prachtige vergezichten vanaf hun "deck" (houten terras aan de achterkant van het huis/hangend boven een afgrond). Misschien morgen meer geluk.

Na een heerlijk etentje in een Indiaas restaurant weer naar hun huis en toen the hot tub in. Erg prettig.

We hebben ze de oren van het hoofd gevraagd over het leven in New Zealand en het lijkt ons nog steeds een goed idee om hierheen te verhuizen.

Angelique en Roy zijn nogal sportief en ze hebben allemaal woeste plannen met ons morgen. Nou, we zijn benieuwd.