degrivelletjes-nz.reismee.nl

Dag 6: van Leigh naar Matakana

Voor we vanmorgen doorreden naar onze volgende overnachtingsaccomodatie (hoeveel woordwaarde zou dat woord hebben?) gingen we naar "Patty Beach". Het was droog, er was weinig wind en het was redelijk zonnig, dus de glass bottom boat zou afvaren. Yeah! Eindelijk.
Nou, het was het wachten waard! Wat gaaf was dat.
De boot voer rond Goat Island, dus door het zeereservaat. Waar het water superhelder is. We konden inderdaad van alles onder ons door zien zwemmen. De schipper vroeg ons allen de ogen goed open te houden en als we een stingray zouden zien moesten we een gil geven, dan zou hij erboven proberen te blijven zodat we die goed konden zien. En nog voor we vertrokken, zwom er al een onder de boot door! Dat was een leuk begin van een zeer interessante tocht. Behalve visjes kijken kregen we ook een hele uitleg over het gebied en het waarom van het reservaat.
Onderweg zagen we allerlei vissen, maar ook een soort pinguïn. De zeehonden, die wij gisteren gezien hebben, waren helaas in geen velden of wegen te bekennen.

We voeren om Goat Island heen en daar vertelde de schipper nog iets grappigs over. "Goat Island" is niet de naam van alleen dit eiland, maar het is een begrip. Er zijn honderden "goat islands". Vroeger zetten zeelui er een paar geiten op en als ze dan later terugkwamen, hadden ze er een heerlijk maaltje vers vlees aan. Want geiten redden zich wel en hebben geen water nodig.
De grap hier is alleen dat er op dit specifieke Goat Island nooit een geit rondgelopen heeft. Wel varkens, maar die bleken bij terugkomst tijdens eb naar het vaste land gezwommen te zijn. Hahaha, wat zullen die zeelui die ze uitgezet hadden op hun neus gekeken hebben bij terugkomst.
Idee een 8, uitvoering een 2.

Na de boottocht was het onderhand lunchtijd en omdat we toch alles al bij ons hadden (we waren immers onderweg naar de volgende accommodatie) besloten we gezellig te picknicken. Heerlijk warm in het zonnetje. Dat zeg ik er speciaal bij, want het weer is nogal wonderlijk. Het ziet er best lekker uit en in de zon is het al gauw goed warm. Maar er blaast een beste bries en als er even een wolk voor de zon komt is het meteen truien-aan-koud. Maar tijdens de picknick zaten we redelijk in de luwte en in de zon dus.
Na het eten gingen we op weg naar de volgende hut, "Riverside Matakana" in Matakana. Klein stukje rijden maar, een half uurtje ofzo. En wat een verrassing weer. Petje af voor Travel Essence. Wat weten ze ze uit te zoeken, zeg.
We zitten vlak buiten Matakana in een "bach". Dat is een vakantiehuisje. Op een vakantieparkje met een huisje of 20, een receptie, een zwembadje en tennisbanen.
Het huisje ziet er ook weer super uit van binnen. Veel ramen, ruim opgezet. En een leuk balkon met prachtig uitzicht. Ja, hier gaan we het wel uithouden vandaag.

Merel wilde graag zwemmen in de "heated pool", maar helaas was dat "heated" schromelijk overdreven. Brr, koud, brr.
Maar er waren ook kayaks! En met hun trip naar de Ardennen van een week of wat geleden in het achterhoofd besloten Theo en Merel dat ze dat wilden doen. En op een goed moment besloten, want je blijkt hier rekening te moeten houden met eb en vloed. Logisch ook, want als het net eb wordt, wordt je zo de oceaan op gezogen. Oeps ...
Maar het was gelukkig net "incoming tide", dus ze kregen groen licht van de receptie-dame. Heerlijk gepeddeld. Aansluitend zijn ze ook nog gaan tennissen. Sportief middagje zo.

Ik heb ondertussen even een wasje gedaan, zodat we morgen weer alles schoon mee kunnen nemen. We hebben namelijk heel bewust heel weinig kleding meegenomen, genoeg voor een week. Superidee geweest, want zo hoeven we ons niet telkens een breuk te sjouwen en kunnen we ongegeneerd souvenirs meeslepen zonder dat we bang hoeven te zijn voor overgewicht.
Toen ik klaar was met de was, ben ik de sportievelingen op gaan halen. Op de terugweg naar de hut moesten we over een grasveldje dat blijkbaar het territorium van een soort New Zealandse ekster bleek te zijn. En die was het er absoluut niet mee eens dat wij daar liepen. Met name Merel moest het ontgelden. En hoewel een beetje eng, toch ook wel ontzettend grappig. Zo'n klein vogeltje dat gewoon een groot mens probeert te verjagen.

Vanavond eten we thuis. En gaan we lekker een beetje relaxen. En dan morgen een lange rit naar de volgende stek.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!